4. Θεραπευτείτε Ασύρματα Χωρίς Φάρμακα.

Οι ηλεκτροθεραπείες από προπολεμικά και ο βιοσυντονισμός τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αποδείξει την αξία τους για τις αφάρμακες και αναίμακτες θεραπείες. Δείτε τα σχετικά άρθρα. 
Τώρα γίνεται με φορητές ασύρματες συσκευές, που μοιάζουν με μοντέρνο κινητό τηλέφωνο. Όπως η Biomedis Android που θα την βρείτε στο http://www.biomedis-technology.info/el/ και http://www.biomedis.ru/ Θεραπευτείτε Ασύρματα Χωρίς Φάρμακα.
Φανταστείτε ότι υπάρχουν ασύρματες φορητές συσκευές ίδιες σε εμφάνιση ένα κινητό μοντέρνο smartphone που εξουδετερώνουν και καταστρέφουν τους αρνητικούς μικροοργανισμούς, ιούς, βακτήρια και μύκητες με ένα παλλόμενο μαγνητικό-ηλεκτρικό πεδίο. Δεν είναι συσκευές από το μακρινό μέλλον. Βρίσκονται εδώ ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτές τις συσκευές, ας δούμε την εγκυρότητα τους. Κατά την διάρκεια του 1920 έως το 1930 ο Dr. Royal Raymond Rife ανακάλυψε ότι κάθε μικροοργανισμός έχει τουλάχιστον μια ηχητική ιδιοσυχνότητα που σε πολύ χαμηλή ισχύ μπορεί εύκολα να τον απενεργοποιήσει ή να τον καταστρέψει. Όσο παράξενο και να φαίνεται αυτό, είναι εύκολο να το αντιληφτείτε όταν μάθετε περισσότερα για την δομή των μικροοργανισμών. Ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό των ζωντανών ανοικτών συστημάτων, που δεν βρίσκονται σε ισορροπία, είναι η ταλαντούμενη φύση τους. Η ποικιλία των ρυθμών που ανακαλύπτονται στο περιβάλλον είναι παρόμοια αυτής των βιοσυστημάτων. Για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι σε διάφορες βιολογικές, χημικές και φυσικές διαδικασίες, συμβαίνουν σύγχρονες διακυμάνσεις των διαφόρων παραμέτρων, μακροσκοπικές διακυμάνσεις, το πλάτος των οποίων συσχετίζεται με κοσμογεωφυσικούς παράγοντες (Chizhevsky V. A. 1917 Shnol S. E., Namiot V. A., Zhvirblis V. E. et al. 1983; Agulova L. P. Udaltsova N. V. Shnol S. E, 1984). Στα διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, από τα μόρια και τα κύτταρα στους οργανισμούς, συμβαίνουν ρυθμικές αλλαγές, οπότε η ύπαρξη ενός οργανισμού ως σύνολο ασφαλίζεται, σε συμφωνία με τις μοντέρνες αρχές, με τον συγχρονισμό αυτών των παραμέτρων. Όσο πιο δύσκολα ολοκληρωμένα χαρακτηριστικά έχει μια βιολογική διαδικασία, τόσο χαμηλότερη είναι η συχνότητα της (και ο χρόνος αντίστοιχα μεγαλύτερος). Καθώς το ιεραρχικό επίπεδο χαμηλώνει, η συχνότητα ταλαντώσεως αυξάνει. Είναι τυπικό για έναν οργανισμό να έχει μια ευρεία γκάμα συχνοτήτων: από την περιοχή των υπεριωδών (για παράδειγμα, κοσμογεωφυσικούς) μέχρι υπερχαμηλές συχνότητες μηνών και ετών, κάτι που είναι χαρακτηριστικό για διάφορες βιολογικές διαδικασίες για τα διάφορα ιεραρχικά επίπεδα ενός οργανισμού. Οι μοριακές και οι υποκυτταρικές δομές, δεδομένου του μικρού τους μεγέθους, έχουν τις υψηλότερες συχνότητες ταλαντώσεως: στο οπτικό φάσμα: (υπεριώδες φάσμα, οπτικό φώς και υπέρυθρες ακτίνες) από 3×1011 στα 3×1017 Hz. Οι βιοφυσικές και βιοηλεκτρικές διαδικασίες χαρακτηρίζονται από συχνότητες των χιλιάδων Hz έως εκατοντάδων Hz, βιοχημικές διεργασίες που συμβαίνουν από δευτερόλεπτα μέχρι μερικές ώρες (αρκετά Hz έως χιλιοστά του Hz), φυσιολογικές διεργασίες που κυμαίνονται από αρκετές ώρες μέχρι αρκετές ημέρες (από χιλιοστά έως εκατομμυριοστά του Hz). Υπάρχουν μεγαλύτεροι ρυθμοί. Σε διάφορα λειτουργικά ιεραρχικά επίπεδα, συμβαίνουν δομικές ταλαντώσεις, που αντανακλούν την μη ισορροπία των βιολογικών συστημάτων (σύμφωνα με τον Bauer). Τις τελευταίες δεκαετίες εμφανίστηκε μια ιδέα ότι ένας ζωντανός οργανισμός περιλαμβάνει μια ποικιλία αλληλοσυνδεόμενων ταλαντωτών, όλα τα ρυθμιστικά συστήματα βιολογικών αντικειμένων που εργάζονται κάτω από την αρχή της ταλάντωσης. Αυτό κάνουν τα κύρια όργανα καθώς και τα ρυθμιστικά συστήματα μετάδοσης (Halberg F. et al., 1969). Είναι το χαρακτηριστικό όλων των προαναφερθέντων συστημάτων ταλαντωτών να εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών βοήθησε στην δημιουργία νέων διαγνωστικών μεθόδων στην βάση της ανιχνεύσεως διαφόρων πεδίων (περιλαμβάνοντας τα πολύ ασθενικά) καθώς και η ανάπτυξη μιας ολόκληρης γκάμας θεραπευτικών συσκευών. Βρέθηκε ότι σε έναν υγιή οργανισμό οι ταλαντούμενες διαδικασίες σε διάφορα επίπεδα σε, είναι κοντά στο συγχρονισμό, καθόσον οι διαδικασίες είναι ασταθείς και αλλάζουν συνεχώς. Η διακύμανση της διεργασιών ταλαντώσεως σε έναν υγιή οργανισμό έχουν την τάση να γίνουν απόλυτα συντονισμένες παρόλο που ποτέ δεν το επιτυγχάνουν. (Halberg F., 1983 et al.). Από την άλλη πλευρά, όσο πιο πολύ αποκλίνουν από τον συγχρονισμό, τόσο αναπτύσσουν παθολογικές τάσεις. (Gudvin B., 1966; Blekhman I. I., 1971, 1981; Romanovsky Y. M., Stepanova N. V., Chernavsky D. S., 1971; Viner N.., 1983, Blekhman I. I.., 1971, 1981). Από αυτή την σκοπιά, η υγεία ορίζεται από την αρμονία των διάφορων βιολογικών ρυθμών, τον συσχετισμό μεταξύ των φυσιολογικών παραμέτρων, την αποτελεσματικότητα της αρχιτεκτονικής φάσεως των ρυθμών των βιολογικών συστημάτων και τον συσχετισμό τους σε συνάρτηση με αλλαγές στο περιβάλλον, π.χ. το επίπεδο αποτελεσματικότητας της βιορυθμικής προσαρμογής (Breus T.K., 1992; Moiseeva N. I.., 1990; Halberg F., 1983), ώστε η παθολογία είναι η αποδιοργάνωση της αρμονίας των ταλαντώσεων (Lachovsky J., 1924). Στο πλαίσιο αυτής της θεωρίας, ο οργανισμός θεωρείται ως μια ενότητα των διαφόρων ταλαντωτών που ρυθμίζονται από τον κύριο ταλαντωτή (Ashoff Y., 1984). Χάρις στην ενοποίηση των ταλαντωτών και τον έλεγχο τους από τον κύριο ταλαντωτή, η αλληλεπίδραση με τους παράγοντες του περιβάλλοντος (“επιρροές”), μια αυστηρή (αλλά όχι άκαμπτη) συνοχή των διαφόρων διαδικασιών συστατικών της ομοιόστασης –διατηρεί έναν υγιή οργανισμό (Ashoff Y., 1984; Dilman V.M., 1986; Menaker M., Binki С, 1984). Υποθέτουν ότι η συνοχή όλων των ρυθμών επιτυγχάνεται στο επίπεδο του κεντρικού νευρικού και νευροενδοκρινικού συστήματος (Mur-Id M., Salsmen F. 1984 et al.) Τοιουτοτρόπως, επιλέγοντας έναν εδικό ταλαντωτή, είναι δυνατόν να διορθώσουμε την συχνότητα του η οποία με την σειρά της θα επηρεάσει τον οργανισμό σαν σύνολο. Μία από τις θεραπευτικές επιρροές στον οργανισμό είναι η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ των διαδικασιών. Βασίζεται στην ιδέα της υπάρξεως ενός πολύπλοκου ταλαντευόμενου συστήματος ως μονάδα. Χορηγώντας ένα εξωτερικό πεδίο που δημιουργεί συντονισμό σε μια συχνότητα, είναι δυνατόν να ενεργοποιηθεί ο συγχρονισμός σε διάφορες περιοχές συχνοτήτων οδηγώντας έτσι στην ανάνηψη των φυσιολογικών λειτουργιών (Reutov V. P., 1984). Πολλά πειράματα με την χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων σε ανθρώπους και ζώα έχουν δείξει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες συχνότητες που ενεργοποιούν σημαντικές αλλαγές στην λειτουργία των οργανισμών. Αυτές οι συχνότητες αποκαλούνται βιολογικά ενεργές. Υπάρχουν ορισμένες «περιοχές συχνοτήτων-με διαμόρφωση πλάτους» στις οποίες ανιχνεύεται αντίδραση ενός βιολογικού αντικειμένου, χωρίς αντίδραση έξω από αυτές τις περιοχές, με την συχνότητα να είναι η πιο κατατοπιστική και το πλάτος μόνον να ορίζει τον μηχανισμό αντιδράσεως του οργανισμού. Μέχρι τώρα έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος πειραματικών στοιχείων, όσον αφορά την επίδραση των πεδίων με διάφορες εντάσεις στους ανθρώπους και τα ζώα. Τα περισσότερα πειράματα σχετίζονται με την επίδραση μιας μεγάλης γκάμας μικρού πλάτους ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που δεν θερμαίνουν τους ιστούς στα βιολογικά αντικείμενα… Κατά την διάρκεια των πειραμάτων και των κλινικών τέστ, οι Spontaneous Bioelectric Activity (SBA) δηλαδή οι [Αυθόρμητης Βιοηλεκτρικής Δραστηριότητας] συχνότητες ανιχνευτήκαν μέσω της καταχώρισης του βιοδυναμικού για συγκεκριμένα όργανα. Για τα άλλα όργανα, οι συχνότητες υπολογίστηκαν θεωρητικά μέσω συγκεκριμένων μαθηματικών μοτίβων. Για παράδειγμα η συχνότητα παλμού SBA για το στομάχι είναι 0.043 Hz, και 0,064 Hz για το κατιόν παχύ έντερο. Αυτοί οι δύο αριθμοί έχουν σχέση 3/2, ο καθένας είναι το αποτέλεσμα του σημείου αναφοράς των SBA άλλων οργάνων και επιπέδων του νευρικού συστήματος ή άλλων οργανικών συστημάτων. Εδώ ταιριάζουν οι συχνότητες SBA σχεδόν όλων των κοίλων οργάνων, αρτηρίες και μέρη του νευρικού συστήματος. Ο διαδοχικός διπλασιασμός των συχνοτήτων του εργαστηρίου χρησιμοποιείται ώστε να αποτελέσει την βάση που παρέχει την ακολουθία των σειρών των συχνοτήτων. Για παράδειγμα, ο κολποκοιλιακός σχηματισμός της καρδιάς είναι η σειρά του στομάχου, ο φλεβοκομβοκολπικός αποκλεισμός είναι στη σειρά του κατιόντος κόλου. Τοιουτοτρόπως, η συχνότητα του θεραπευτικού σήματος σχετίζεται με τα αυθόρμητα βιοδυναμικά υπεύθυνα για τη λειτουργία των διαφόρων οργάνων σε κανονική (φυσιολογική) κατάσταση. Φυσιολογικά, ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο εμφανίζεται γύρω από τον ιστό που μεταφέρει το ηλεκτρικό σήμα. Το σήμα που χρησιμοποιείται για την θεραπεία είναι αυστηρά συμμετρικό, το σήμα της παθολογικής δομής είναι ασύμμετρο. Είναι, επομένως, επαρκές για να διαχειριστεί δεόντως το αναγκαίο θεραπευτικό σήμα προς την προβολή του προσβεβλημένου οργάνου επί του δέρματος για να επιτευχθεί ανάκαμψη σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Υπάρχει όμως ένα άλλο χαρακτηριστικό, δεν έχουν όλα τα όργανα συχνότητες SBA. Απεδείχθη ότι είναι δυνατόν οι παθολογίες τους καθώς και η χρήση της γκάμας των συχνοτήτων να είναι κοντά στην απόλυτη ανερέθιστη φάση των νευρικών ώσεων. Για αυτό οι επιλογές είναι όπως εκφράζεται στον τύπο F = V/L, όπου F είναι η συχνότητα, V είναι η ταχύτητα διαδόσεως του ηλεκτρικού σήματος, L έιναι το γραμμικό μέγεθος του αντικειμένου. Όσο μικρότερο το γραμμικό μήκος, τόσο υψηλότερη είναι η συχνότητα του θεραπευτικού σήματος. Η θεραπεία του ασθενή μπορεί να επιτευχτεί με ηλεκτρισμό (με επαφή) με μεταλλικά η αγώγιμα ηλεκτρόδια από καουτσούκ ή με μαγνητικό πεδίο (χωρίς επαφή). Στην πράξη και οι δύο μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν, καθόσον η μορφή του σήματος και η συχνότητα δεν αλλάζουν. terrapapers.com